ทฤษฎีเซลล์เกลีย – ตอนที่ 2

แก่นของทฤษฎีเซลล์เกลียเป็นปรากฏการณ์ที่น่าสนใจที่เกี่ยวข้องกับเซลล์เฉพาะในสมองที่เรียกว่าเซลล์เกลีย ทฤษฎีมีอยู่มากมายในสิ่งที่ทำให้เกิดความผิดปกติของสมอง แต่ตอนนี้นักวิจัยเข้าใจดีว่าสาเหตุที่แท้จริงอาจเป็นปรากฏการณ์หลายชั้นที่เกี่ยวข้องกับสาเหตุที่มีปฏิสัมพันธ์หลายอย่าง นี่เป็นสาขาหนึ่งของชีววิทยาระดับเซลล์ที่กำลังขยายตัวอย่างรวดเร็ว ซึ่งหมายความว่าผู้คนจำนวนมากขึ้นจะได้รับประโยชน์จากการวิจัยเซลล์เกลียเมื่อเวลาผ่านไป การทำความเข้าใจด้านการแพทย์ที่เกิดขึ้นใหม่นี้จะเป็นประโยชน์ต่อผู้ที่เป็นโรคสมองเท่านั้น

สิ่งที่การวิจัยเซลล์เกลียได้ค้นพบก็คือเซลล์พิเศษเหล่านี้มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการทำงานของสมองอย่างมีสุขภาพ พวกเขามีบทบาทสำคัญในการควบคุมความดันโลหิตและระดับอินซูลินและกลูโคส นอกจากนี้ เซลล์เกลียยังคิดว่ามีความสำคัญต่อการพัฒนาโครงสร้างเซลล์ประสาท ซึ่งจำเป็นต่อความสามารถของร่างกายในการทำงานอย่างถูกต้อง

แต่บางทีแง่มุมที่น่าสนใจที่สุดประการหนึ่งของการทำงานของเซลล์เกลียคือความจริงที่ว่าพวกมันดูเหมือนจะส่งผลกระทบมากกว่าที่เราคิด นั่นคือ คิดว่าสิ่งเหล่านี้มีอิทธิพลต่อการตอบสนองทางอารมณ์และพฤติกรรมของเรา รวมถึงอารมณ์ ความจำ การเรียนรู้ และพฤติกรรม

ขอบเขตหนึ่งของทฤษฎีเซลล์เกลียที่มักถูกมองข้ามคือระบบภูมิคุ้มกัน เชื่อกันว่าเซลล์ Glial มีอิทธิพลต่อการตอบสนองของภูมิคุ้มกันผ่านกริดหรือชั้นที่สองของสมอง

ความผิดปกติของเซลล์ Glial ทำให้เกิดการอักเสบในผู้ป่วยที่เป็นโรคซึมเศร้า แม้ว่าบทบาทของเซลล์ glial จะยังไม่เป็นที่เข้าใจอย่างสมบูรณ์ แต่จากการศึกษาพบว่า glia สามารถเพิ่มความต้านทานความเครียดได้จริง ซึ่งหมายความว่าการอักเสบเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการที่ glia ต่อสู้กับการติดเชื้อและความเจ็บป่วยอื่นๆ

เชื่อกันว่า Glia มีอิทธิพลต่อการเรียนรู้และความจำ มีการพบว่าเซลล์ Glial แสดงยีนหลายอย่างที่เกี่ยวข้องกับความจำ เช่น ยีนที่เข้ารหัสโปรตีนและเอ็นไซม์ที่ทำให้โปรตีนมีความสำคัญในการถ่ายทอดทางระบบประสาท นอกจากนี้ กิจกรรมของเซลล์เกลียสามารถเชื่อมโยงโดยตรงกับการก่อตัวของไซแนปส์ ซึ่งเป็นช่องว่างที่เชื่อมต่อเซลล์ประสาทเข้าด้วยกัน

อย่างที่คุณเห็น หน้าที่ของเซลล์เกลียนั้นซับซ้อนและสัมพันธ์กันอย่างมาก แม้ว่าจะยังไม่ชัดเจนว่า glia มีอิทธิพลต่ออารมณ์ของเราอย่างไร แต่ก็มีหลักฐานที่ชัดเจนว่า Glia มีบทบาทสำคัญในสภาวะต่างๆ เช่น การสูญเสียความทรงจำ ความวิตกกังวล และความผิดปกติทางอารมณ์ และอาการบาดเจ็บที่สมอง นอกจากนี้ยังมีหลักฐานที่บ่งชี้ว่าเกลียอาจควบคุมและแม้กระทั่งส่งผลกระทบต่อกิจกรรมของกระบวนการอักเสบที่เกี่ยวข้องกับโรคระบบประสาทและโรคอัลไซเมอร์

ในขณะที่ทฤษฎีเซลล์เกลียยังคงเติบโต ดูเหมือนว่าแทบจะหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่นักวิทยาศาสตร์จะได้เรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับบทบาทของพวกเขาในการทำงานของร่างกาย และผลกระทบต่อการตอบสนองของภูมิคุ้มกัน การทำงานของสมอง การเรียนรู้และความจำ เกลียเป็นส่วนที่สำคัญมากของร่างกายและหน้าที่ของพวกมันมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อสุขภาพของมนุษย์

นอกจากจะเป็นตัวควบคุมสำคัญของการอักเสบแล้ว ระบบภูมิคุ้มกันและการทำงานของสมอง Glia ยังควบคุมการหลั่งสารสื่อประสาท ฮอร์โมน และสารเคมีอื่นๆ สารเคมีเหล่านี้ช่วยควบคุมกระบวนการทางสรีรวิทยาในร่างกายและการทำงานของระบบประสาทส่วนกลาง พวกเขายังส่งผลต่อการผลิตเซลล์ประสาทใหม่ในสมองโดยควบคุมอัตราการต่ออายุเซลล์

ทฤษฎีของเชลเจียเป็นหัวข้อที่ซับซ้อนมากและยังคงเป็นปริศนา มีหลายทฤษฎีที่ glial อาจมีบทบาทสำคัญในการรักษาสมดุลปกติระหว่าง neuropeptides สองประเภท กรดแกมมา-อะมิโนบิวทีริก และเซลล์ไกลโคเจน glial ทำให้เกิดนิวโรเปปไทด์จำนวนมาก ในกรณีของความไม่สมดุลเซลล์ Glea ทำให้เกิดความเสื่อม ความผิดปกติทางร่างกายและจิตใจ

อัศวเมศร์ หอมตา กล่าวว่าหลายคนในทุกวันนี้มองว่าการทำงานของเซลล์เกลียเป็นปัญหารองต่อการทำงานโดยรวมของร่างกายมนุษย์ การวิจัยล่าสุดชี้ให้เห็นว่า glia อาจมีบทบาทสำคัญในการรักษาระบบภูมิคุ้มกัน แต่ไม่มีเหตุผลที่จะเชื่อว่าพวกมันมีบทบาทในการพัฒนาการทำงานขององค์ความรู้มากกว่าเซลล์ neuroglial ปกติ

เชื่อกันว่าทฤษฎีของเซลล์เกลียไม่สำคัญเท่าทฤษฎีการอักเสบ การอักเสบที่เกิดจากระบบภูมิคุ้มกันส่งผลโดยตรงต่อการตอบสนองของภูมิคุ้มกัน ในขณะที่เกลียมีบทบาทเล็กน้อยในการผลิตเซลล์เกลีย